ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﭼﻪ ﺻﺮﯾﺢ…
ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﭼﻪ ﺯﻻﻝ…
ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﺍ.
ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﻢ ﭼﻪ ﺣﻘﯿﺮ…
ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﻢ ﭼﻪ ﻧﺰﺍﺭ…
ﺩﺳﺖ ﺧﻂ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ…
ﺑﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺗﺎﻥ.
ﭼﺎﺩﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮﺕ ﻛﻦ …
ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻙ…
ﻭ ﺑﺮﻭ ﺗﺎ ﺩَﻡِ ﺩﺭ ، ﻛﻪ ﻧﻔﻬﻤﻨﺪ ﺗﻮﯾﯽ…
ﺩﻟﻔﺮﯾﺐ ﻭ ﻋﺸﻮﻩ ﮔﺮ…
ﺳﯿﻨﻪ ﭼﺎﻙ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ…
ﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﻣﺎﻧﺘﻮﯾﯽ.
ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺑﺪﺍﻥ…
ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺗﺎﻛﺴﯿﻪ ﺯﺭﺩ…
ﯾﻚ ﺑﻐﻞ ﺷﺎﺧﻪ ﯼ ﺳﺮﺥ…
ﺑﺎ ﺩﻭ ﺻﺪ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻛﻤﯽ…
ﺑﻮﯼ ﮔﻨﺪ ﻋﺮﻕ ﺍﻭﻥ ﺁﻗﺎ…
ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺁﺭﺩ.
۲۰ ﺷﺎﺧﻪ ﮔُﻞ ﺳُﺮﺥ…
ﺑﻪ ۶۴ ﺗﻮﻣﺎﻥ.
ﺷﺎﺧﻪ ﺍﯼ ۳ ﺗﻮﻣﺎﻥ.
ﻛﺮﺍﯾﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺍﻭﻥ ﺁﻗﺎ ﻫﻢ ۴ ﺗﻮﻣﺎﻥ.
ﺍﻭﻥ ﺁﻗﺎﯼ ﭘﻔﯿﻮﺯ…
ﻛﻪ ﻧَﺮﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ…
ﻭ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﺭﻡ…
ﮔﻮﺭ ﺑﺎﺑﺎﯼ ﻋﻼﻗﻪ…
ﮔﻮﺭ ﺑﺎﺑﺎﯼ ﻭﺻﺎﻝ.
ﺩﻭ ﻗﺪﻡ ﺭﺍﻩ ﻓﻘﻂ…
ﺍﺯ ﺳﺮ ﻛﻮﭼﻪ ﯼ ﺗﺎﻥ…
ﺗﺎ ﺩَﻡِ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺗﺎﻥ.
ﺑﻬﺮ ﯾﻚ ﻋﺸﻖ ﻧﻬﺎﻥ…
ﺑﻪ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺩﺍﺩﻡ…
۴ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺗﺎﻭﺍﻥ.
