ﻏﻢ ﻭﺟﻮﺩﻡ، ﻋُمقم. عشق ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺣُﻀﻮﺭ،
ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﻋُﻤﺮم…
هر ﮔُﺬﺭ ﻛﺮﺩ ﻧﺪﯾﺪ، ﺩﻭﺳﺖ. ﻣﻦ ﭘﮋﻣُﺮﺩﻡ. ﭼﻮﻥ ﮔُﻞ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ، ﺁﺷﻮﺏ ،ﻣﺴﯿﺮِ ﺧﻔﻘﺎﻥ،
ﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻡ ﺁﺯُﺭﺩم.
هر ﺟﻮﺍﻥ ﺁﯾﻨﻪ، ﺷﻮﺭ… ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻦ ، ﺩِﻕ، ﺑﺨﺖ ﺁﻭُﺭﺩم… یک ﭘﯿﺎﻟﻪ ﺍﯾﻤﺎﻥ، ﭼﺎﺷﻨﯿﺶ ﺑﻐﺾ،
ﺁﺏ ﺑﯿﻨﯽ ﺧﻮﺭﺩم…
رﻭ ﺑﻪ ﻗﺒﻠﻪ، ﻣُﻬﺮ، ﺑﯽ ﺁﺑﺮﻭﮔﯽ، ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺍﺯ دستت…
آﺧﺪﺍ ﺁﯼ ﻣُﺮﺩم…
آﺧﺪﺍ ﻭﺍﯼ ﻣُﺮﺩﻡ.
