ﺑﺎﺩ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﯿﻮﺯﺩ ، ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﮔُﻞ ﺷﻤﻌﺪﺍﻧﯽ…
ﻭ ﯾﻜﯽ ﯾﻜﯽ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﻣﯿﺸﻮﺩ…
ﺟﯿﻚ ﺟﯿﻚ ﮔﻨﺠﺸﻚ ﻫﺎ.
ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﯼ ﺑﺎﺯِ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﻣﺎ…
ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﯼ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﺒﯿﻨﻢ ﺑﺎ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﺴﺘﻪ.
ﻭ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺣﺮﯾﺮﺵ ﺑﺎﺩ ﻣﯿﻮﺯﺩ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﯼ ﻗﺸﻨﮓ…
ﻛﻪ ﻗَﺪِ ﺑﻠﻨﺪﺵ ﻧﻤﯿﺮﺳﺪ ﺣﺘﯽ ، ﺑﻪ ﻗَﺪِ ﺑﻠﻨﺪِ ﭘﻨﺠﺮﻩ.
ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ، ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﻧﻮﺭﯼ ﻛﻪ ﻣﯿﺘﺎﺑﺪ ﺑﻪ ﺷﯿﺸﻪ…
ﭼﺸﻤﺶ ﺑﯿﻔﺘﺪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﯿﺎﻝ ﻛﺮﺩﻩ.
ﻭ ﺿﺪ ﻧﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﯿﺸﻮﻡ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ…
ﻋﺠﯿﺐ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺷﻮﺩ.
ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮﺍ ﺧﯿﺎﻝ ﻛﻨﺪ ، ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﯼ ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﺎﺯ…
ﻛﻪ ﺑﺎﺩ ﻣﯿﻮﺯﺩﺵ ﺑﺎ ﻋﻄﺮ ﮔﻠﯽ ﺳﺮﺥ.
